Trotse Momenten
AMSTERDAM, 06.11.2019 – Afgelopen week waren er een paar mooie momentjes die we met jullie willen delen. Momenten van trots. Trots op onze leerlingen en ook op het lerarenteam. Het zijn die kleine dingen die het doen. Die dingen waar je hart als Taekwon-Do instructeur van opzwelt.
Balans
De maandag jeugdgroep (6-9 jaar) bestaat, net als onze hele club, uit een diverse verzameling (jonge) mensen. Allemaal verschillende karakters. De één timide, de ander zo in your face als het maar zijn kan. Sommigen zijn motorisch al ver ontwikkeld, anderen pakken het in kleinere stapjes aan.
We besloten een les over de zogenaamde tenets van Taekwon-Do te doen. Dat is het Do gedeelte van Taekwon-Do. Zonder dit deel is het “gewoon” een beetje trappen en stoten met hier en daar wat duwen en trekken. De balans tussen Taekwon en Do máákt Taekwon-Do. Dit is hét onderscheid met andere martial arts. Taekwon-Do is er als martial art redelijk uniek in dat er zoveel aandacht uitgaat naar moreel handelen, gebaseerd op universele menselijke waarden.
De kinderen legden hun idee bij “hoffelijkheid” toe. Wat “respect” inhoudt volgens hen. Een moeilijk woord voor ze was “integriteit”, maar het werd duidelijker toen het over “eerlijkheid” ging – naar anderen en jezelf.
“Doorzettingsvermogen” was een eitje voor ze. Bij “zelfbeheersing” werd er flink gefilosofeerd. Het bedwingen van emoties was wel makkelijk te bevatten, maar alleen als je bijvoorbeeld boos bent? Of ook als iemand op het internet iets lelijks over je zegt, dat je niet kan trappen – en dat je je er dan niks van aan hoeft te trekken? Zo werd het begrip “ego” iets tastbaarder voor ze.
De laatste was “moed”, oftewel de “onoverwinnelijke geest”. Onlangs publiceerden we een stuk over Kalah, waarin die warrior spirit ook naar voren kwam. Al deze abstracte concepten werden verwerkt in oefeningen.
Respectvol omgaan met de leraar en elkaar, door tijdens de oefeningen rekening met elkaar te houden en elkaar niet van de mat af te kaatsen tijdens het rennen – en aandachtig luisteren wanneer de opdracht wordt uitgelegd. Eerlijk zijn, dus niet smokkelen als de leraar niet kijkt (vijf échte push-ups!). Niet opgeven, ook al moet je tien keer op en neer sprinten met tien burpees tussendoor…
In de laatste oefening werd ze in nog geen tien minuten een compleet nieuwe tul aangeleerd. Als je dacht dat spreken in het openbaar eng is, probeer dan maar eens voor een volle zaal met kinderen en hun ouders iets te demonstreren wat je net geleerd hebt. Daar is moed voor nodig – en je zult zeker je ego even moeten laten voor wat het is. De één bevroor, de ander liet wat traantjes los – en weer een ander ging aardig door de tul heen. En wat een doorzettingsvermogen toonden ze! Niemand heeft opgegeven, ondanks dat het absoluut geen makkelijke opdracht was. Erg moedig!
Het was in ieder geval een fantastische training. Anders dan de kids gewend waren, maar ze hebben de wellicht wat abstracte stof voor hun leeftijd erg goed opgepakt. Hier word je als Taekwon-Do instructeur erg blij van 🙂
Hogere Wiskunde
De Kids groep (4-6 jaar) is weer een ander verhaal. Hier richten we ons op basale fysieke en mentale vaardigheden. Zaken waar ze later in hun Taekwon-Do carrière en daarbuiten wat aan hebben.
Je kunt je voorstellen dat de aandachtsspanne van deze stuiterballetjes een uitdaging is. We zijn een tijdje terug begonnen met coördinatieoefeningen met hoepels. De bedoeling is dat de kids bepaald voetenwerk uitvoeren door in en uit de hoepels te springen, stappen, draaien, etc.
In het begin was het alsof we meteen hoofdstuk 12 van Geavanceerde Differentiaalvergelijkingen open sloegen. Maar door de oefeningen in hele kleine behapbare brokken op te breken en er leuke spelletjes van te maken, ging het elke les een beetje beter.
Totdat ze het afgelopen dinsdag opeens allemaal probleemloos konden – zelfs nieuwe variaties! Wat reden was tot extra trots, was het feit dat dit mini-projectje geheel is gedragen door de assistent-leraren.
Toen we drie jaar geleden begonnen met de Taekwon-Do Kids was het – nu mogen we het gerust zeggen – af en toe chaos. We hadden nog nooit gewerkt met zulke jonge kinderen, maar we pakten het met goede moed aan. Het volgen van een speciale Kids Instructors Course maakt nog niet dat je het in één keer vlekkeloos toepast in de praktijk natuurlijk.
Geweldig om te zien hoe alles zich heeft gestroomlijnd in de loop der tijd. En wat een inspiratie halen we uit de jonge pups. Je moet echt alles uit de kast trekken als instructeur, want ze voelen je perfect aan. Als je niet on top of your game bent, dan nemen ze je les over…
Complimenten dus voor assistenten Mohammed en Sinelizwi en natuurlijk de kids die echt stappen vooruit aan het maken zijn!
Weer een trots moment voor deze Taekwon-Do instructeur 🙂
Het Team
In een stad als Amsterdam vliegt werkelijk van alles voorbij, ook Taekwon-Do instructeurs. Het instructeursteam bestaat sinds jaar en dag uit zowel instructeurs uit “eigen kweek”, als instructeurs van heinde en ver. Ze kwamen uit Delft of Groningen, maar ook Rome, Budapest, Buenos Aires, etc. etc.
Nu staan wekelijks Amsterdammers Mohammed, Max, Efe en Marina voor de groepen. Maar ook Sinelizwi (Kaapstad, Zuid-Afrika) en Helena (Tampere, Finland). Samen met Flip en mijzelf (Jair) proberen we ieder lid wat Taekwon-Do liefde mee te geven (en Kalah, maar dat is een ander soort liefde :P).
Inmiddels hebben we een aardige structuur ontwikkeld om de leraren intern op te leiden. Want het is een wereld van verschil tussen “doe mij maar na” en het doelgericht aanscherpen van de nodige sociale, pedagogische en didactische vaardigheden.
Ook hebben we aandacht voor de veiligheid (al onze instructeurs en assistenten hebben een BHV-diploma) en zijn we onlangs erkend als leerbedrijf.
Deze week bezocht ik Sportacademie Amsterdam voor een informatiebijeenkomst. Stagebegeleiders werden geïnformeerd over wat hun stagiairs allemaal te wachten stond de komende drie jaar en hoe we de zaken het beste konden regelen.
Onze Taekwon-Do bond ITF Nederland heeft een stevige lerarenopleiding ontwikkeld, geheel in lijn met hetgeen ze doen op opleidingsinstituten als Sportacademie Amsterdam. Ik kwam er zelfs achter dat de ITF Nederland-eisen misschien zelfs een hogere classificatie zouden rechtvaardigen dan wat het nu is.
De vruchten van het volgen van de opleiding plukken wij dus nu: we zijn beter in staat om ons lerarenteam te begeleiden en hebben inmiddels de stof geïntegreerd in onze Black Belt trainingen. Maandelijks behandelen we belangrijke thema’s die dan in de weken erop worden uitgevoerd in de praktijk.
De win-win die hier wordt gecreëerd is dat onze leraren beter beslagen ten ijs komen voor de groepen, ze meer plezier halen uit het lesgeven en ook nog eens met gemak door de pittige cursus van ITF Nederland zullen walsen te zijner tijd.
Bonus voor onze stagiaire Marina, die haar opleiding volgt bij de sportacademie: zij kan binnenkort al een groot deel van de leerdoelen en opdrachten afvinken!
Enfin, eenmaal aangekomen bij de dojang die avond, keek ik door het grote raam naar de aula van het Marcanti College. Daar zag ik het team in alle rust de groepen trainen. De sfeer van “hier worden belangrijke dingen geleerd” straalde me tegemoet.
Wederom zwol mijn hart als Taekwon-Do instructeur een beetje op.
