Verslag: Copa Benidorm 2019

BENIDORM, 11.03.2019 – Wat als “even een toernooitje doen in Spanje” begon, bleek al gauw uit te groeien tot een stevige trip.  Het vierluik trainingen ter voorbereiding op de Copa Benidorm kwam een week voor het toernooi van 9 & 10 maart tot een conclusie. De fonkelnieuwe beschermers van Mightyfist waren binnen, de piekfijne hoodies van Print Station – op niet geringe wijze mogelijk gemaakt door De Haan Hoogendoorn – zaten lekker en de tandenborstels waren ingepakt. Uiteindelijk vertrekken we vrijdagochtend 8 maart vanaf Rotterdam-The Hague Airport met dik 50 personen richting Spanje. Benidorm here we come!

Let op: de foto’s die door René van Steen zijn gemaakt staan op de Facebookpagina van Team Carvalho Sports

Failing to Prepare is Preparing to Fail

De voorbereiding is voorbij. Hiermee moeten we het doen: fitter dan nu gaan we niet meer worden, of tactischer, of technischer. Als coach probeer je (als het goed is) je deelnemers zoveel mogelijk te faciliteren in hun optimale groeipad. Dat kan soms grillig verlopen, niet zoals de deelnemer het voor ogen had – of jij.

Tijdens de laatste gezamenlijke training die we deden met Nimjae, Carvalho en Amsterdam, gingen we dwars door het spreekwoordelijke gaatje en maakten er een paar nieuwe bij. Na het Tul en Pre-Arranged deel, kwam namelijk het Sparren. Het coachteam borduurde bij de inleiding voort op de mentale trainingsoefeningen van de vorige sessies, waarna de fik erin ging. “Je gaat jezelf tegenkomen” was voor de een iets eerder een feit dan de ander, maar iedereen moest er uiteindelijk aan geloven. En dat was precies de bedoeling.

Op onze hoodies prijkt niet voor niets de Latijnse spreuk vincit qui se vincit, vrij vertaald “wie zichzelf overwint, zal overwinnen”. Dit hebben we zeker in de praktijk gebracht. Elke training in voorbereiding op Benidorm stond in het teken van grenzen verleggen: buiten je comfort zone werken, dingen doen die je moeilijk vindt in plaats van terugvallen op wat je al wel kunt. Of het nou om een technische aanpassing gaat, voor het eerst Pre-Arranged Sparring, of drie nieuwe verdiepingen van stuk gaan: als je elke training met een doel de dojang binnenstapt en de inspanning levert om je grenzen ook maar een beetje te verleggen, dan merk je dat in je vooruitgang.

De groep treft elkaar vroeg in de ochtend op Rotterdam-The Hague Airport. De laatste hoodies kunnen worden uitgedeeld – althans, in theorie. Na een kleine rally richting Delfgauw komt Euclides dan toch met de hoodies voor de Amsterdammers door de gate. Improvisatietalent is dit team niet vreemd, ondanks alle planning vooraf 😛

Stilte voor de Storm

Zonder problemen manoeuvreren we ons door de douane op de vluchthaven van Alicante, waar onze buschauffeur ons reeds opwacht. Na een half uur doemt de skyline van Benidorm op aan de horizon. Het zonnetje schijnt en de opwinding wordt een graadje omhoog geschroefd als we de enorme sporthal Palau Municipal d’Esports L’Illa de Benidorm langs de weg zien liggen, niet ver van ons hotel.

Na een korte briefing door de coaches gaat ieder zijns weegs. In afwachting van onze kamers worden de stad, het strand, het hotel en/of de lokale supermarkt verkend. Coach Jair maakte van de gelegenheid gebruik om toernooiorganisator en voorzitter van de Spaanse ITF, Paco Ferrando, op te zoeken in zijn kantoor in het oude centrum, tevens hoofdkantoor van de ITF. Er volgt een rondleiding door het omgebouwde appartementencomplex, waarin naast de kantoorruimte een fitnessruimte en dojangs op twee verdiepingen zijn gehuisvest. Verder laat Paco zijn favoriete tapasrestaurant zien, niet ver van het complex in de krioelende straatjes van de stad. Met het water in de mond maakt Jair een mentale aantekening voor later.

Om 15:00 treffen we elkaar in de sporthal voor de weging. Hier voegt Sinelizwi zich ook bij de groep – hij heeft er een kleine vakantie voor en na geplakt. Deze opkomende rapper had duidelijk genoten van de Spaanse cuisine, want de weegschaal vond hem meer passen in een hogere gewichtsklasse. No problemo, iets harder werken dan maar!

Terug in het hotel schaven we verder aan de teamonderdelen Pre-Arranged Sparring (een gechoreografeerd showgevecht tussen twee teamgenoten) en Team Tuls (een soort synchroonzwemmen, maar dan met de ITF stijlpatronen, gelopen in teams van 3 tot 5 deelnemers). Op zaterdag staan de black belt en enkele colored belt poules op het programma en zondag alleen colored belts. De intensiteit waarmee de jonge deelnemers zich storten op hun routines is een genot voor het oog. En hoe ze elkaar helpen is hartverwarmend.

Om enigszins bijtijds naar bed te kunnen, gaan we voor Spaanse begrippen rond lunchtijd eten in de stad – uiteraard naar het tapasrestaurant waarnaar Paco ons heeft doorverwezen. Dat plan had kunnen werken, mits Jair zijn telefoon had opgeladen of een iets minder wispelturig geheugen had gehad. Uiteindelijk belanden we mede dankzij Euclides’ befaamde onderhandelingsvaardigheden en klik met de vele proppers in de straat in een compleet andere tent.

De wandeling terug naar huis doet de spijsvertering goed, zodat we met de black belts nog een kleine Sparring en Tul sessie kunnen doen voor het slapen gaan.

Zaterdag

Showtime. Het was even zoeken naar de ruimte waar de coach- en scheidsrechtersmeeting plaatsvond in het enorme gebouw, maar coaches Euclides en Jair en scheidsrechters Max, Mohammed en Arie zijn net op tijd voor een lang verhaal in het Spaans, terwijl coach Iwan zich ontfermt over de deelnemers beneden. Gelukkig spreekt Max de taal vloeiend en is de organisatie zo gastvrij steeds een samenvatting te geven in het Engels. Door Master Andreu Martínez (binnenkort in Amsterdam voor de International Do Course!) wordt benadrukt dat scheidsrechters met neutrale ogen naar de wedstrijden dienen te kijken. Hij toont er begrip voor dat het makkelijker is om punten te zien van je clubgenoten, dat is mens eigen. Echter, als de Copa Benidorm wil groeien van 400 naar 600, of 800 deelnemers, dan doet het ertoe hoe de arbitrage zich presenteert en functioneert.

Dan worden de velden ingegroet en kunnen we van start met de Tuls. Marina is al gauw aan de beurt en loopt op enkele schoonheidsfoutjes na een hele strakke serie die op goud uitmondt. Dan is Jackie aan de beurt, die zich na twee(!) jaar weer aan Tuls in competitieve vorm waagt. Soms zit het mee, soms zit het tegen… Het geluk was dit maal aan onze zijde en via een zijden draadje eindigt Jackie met een bronzen medaille om haar nek! Kort daarop weet Martijn een knappe bronzen medaille te bemachtigen.

Nu de kop eraf is, is een versterkte winning mood merkbaar in kamp CB19NL (de naam voor ons gelegenheidsteam). De ene na de andere medaille wordt binnengesleept. Niet elke poule is altijd even groot, soms heb je mazzel met de loting, maar als je een gouden plak wilt, zul je eerst moeten winnen. En hoe lekker is het om te winnen met je team achter je? Het is steeds klip en klaar waar er Nederlanders bezig zijn: de sfeer zit er goed in, langs de kant en op de tribune!

De inwendige mens wordt niet vergeten: voor de scheidsrechters staat een enorme pan paella klaar, voorafgegaan door een lekkere salade en een bordje tapas. Subtiel, doch zeer gewaardeerd detail, was de kan met bier tussen de flessen fris. Ook de Nederlandse coaches mochten op uitnodiging van Paco meegenieten van deze lunch.

Enkele vuurwerkmomenten komen tijdens het sparren van Myrthe en van Jackie. Myrthe ging op jacht en haar tegenstanders veranderden in hertjes in koplampen. Terecht dubbel goud in haar individuele en overall klasse (voor sommige leeftijdsklassen was een extra open gewichtsklasse). Jackie kwam met plannen. En die lukten. Met Taekwon-Do om je vingers bij af te likken geeft ze toegift na toegift. Aan het eind van de dag had ze er een schare Spaanse fans bij.

Met 9 deelnemers op de zaterdag staan we op de 2e plaats van het medailleklassement (qua aantal deelnemers zijn we wisselgeld in vergelijking met de andere deelnemende clubs). Gaan we het succes van de Open Dutch in januari overtreffen? In de heerlijke Spaanse winterzon lopen we richting hotel.

In de tussentijd werkt de telefoon van Jair weer en gaat hij ’s avonds voorproeven bij de juiste tapastent. Die bleek letterlijk twee deuren verder dan het etablissement van de avond ervoor te zitten. Locaties worden gedeeld en voor we er erg in hadden moesten we een stuk of tien tafels aanschuiven voor de rest van delegatie CB19NL. Mocht je ooit in Benidorm verdwalen: La Taperia Aurrera is een absolute aanrader.

Zondag

Op zondag kan onze jeugd colored belts aan de slag. Het leger stuiterballen laat er geen gras over groeien en gaat keihard voor de podiumplaatsen. Voor 10u ’s ochtends pakt Cheyenne al goud met Tuls en incasseren Daniek en Bibi respectievelijk een zilveren en bronzen Tul medaille in hun poules. Hierna raken de coaches een beetje de tel kwijt. Er wordt gesprongen, Team Tuls komen voorbij, de Pre-Arranged choreografieën vliegen om je oren en natuurlijk wordt er gespard.

Stanley en Gideon pakken respectievelijk goud en zilver in hun poules met hun gesprongen trappen. Omdat er bij dit toernooi alleen op leeftijd en bandkleur (zwart, of gekleurd) wordt gefilterd, zijn de lengteverschillen behoorlijk en de heren waren absoluut niet de langste in hun poules. Naut oogst respect voor zijn sparren later op de middag. Meerdere coaches spreken na zijn partijen hun complimenten uit.

En dan de dynamietstaaf op zakformaat genaamd Cheyenne. Deze kleine, pittige tante heeft een attitude waar menig international een puntje aan kan zuigen. Haar sparringsfinale komt tot ontknoping in een zogenaamde golden point, waarbij de eerste die scoort de partij wint. Langs de kant en op de tribune piesen we nog net niet in ons broek van spanning. We brullen HOL-LAND, HOL-LAND!!! en overstemmen de in veel groter getale aanwezige supporters van de Spaanse dame van de thuisclub met gemak. De Nederlanders die naast de mat op de grond zitten worden door de matscheidsrechter vriendelijk verzocht achter het hek plaats te nemen. Ondertussen staat Cheyenne als een ware karate kid te wachten op haar tegenstandster. Haar blik staat op standje dodelijke laserstraal. Si-jak klinkt.

Wat volgt is een emotionele achtbaan. Tot drie keer toe denken we dat de buit binnen is. Dan lijkt de tegenpartij een punt te krijgen, maar niet genoeg hoekscheidsrechters ondersteunen die waarneming. Dan volgt er nog een dollyo chagi van Cheyenne – twijfelgevalletje. Wij juichen uiteraard de longen uit ons lijf. En de hoekers gaan erin mee. Het moment dat de kersverse kampioene haar coach – en Taekwon-Do idool – Jackie om de nek vliegt was op zich al goud waard.

Ondertussen zijn we erg benieuwd hoe we ervoor staan qua medaillespiegel. Iedereen heeft inmiddels zijn of haar medaille ontvangen bij de medailleceremonie. Al het gerinkel doet denken aan een koeienweide. Een snelle blik op de hoofdcomputer geeft het verlossende antwoord: Team CB19NL prijkt met stip op nummer 1!!!

Die middag verloopt verder als een roes. Omdat we vroeg klaar zijn is er veel tijd over om na te genieten op het strand, of bij het zwembad in het hotel. Als coaches zijn we zo trots als een aap. Wat hebben we hier lang naartoe geleefd met z’n allen. De scheidsrechters hebben het geweldig gedaan. Fotograaf René heeft dik 4000 plaatjes kunnen schieten. De supporters hebben fantastisch meegeleefd. In totaal 63 medailles, 46 podiumplekken, met 17 deelnemers. Ongelooflijk.

Voor de medaillefoto’s hebben we een prachtig plekje gespot: het Placa del Castell. Een uitkijkpunt aan de kust met uitzicht op het nieuwe en het oude deel van Benidorm. Daarna gaan we wederom heerlijk uit eten bij La Taperia de Aurrera. Recht uit het hart benadrukt coach Jair dat dit wat teamuitjes betreft eentje voor in de boeken was. Tikkeltje meer werk dan gedacht, maar al het geregel met de groepstrainingen, groepsvlucht, de groepsbus, inschrijvingen, etc. waren de inspanning meer dan waard. De sfeer was vergelijkbaar met die van een groot internationaal toernooi. De eenheid van het team, inclusief supporters, is echt niet altijd vanzelfsprekend.

Een ouder vroeg waar het hem daar nou in zit, wat is dan dat magische element? Een combinatie van work hard, play hard. Verbinding met het proces door alle betrokkenen. Het teambelang stond bovenaan. Voor ego’s was geen plaats. De coaches vulden elkaar aan. De deelnemers trokken zich aan elkaar op. De voorpret was al maanden aan het broeien in de appgroep. En dan die resultaten: kersje op de taart. Het ging eigenlijk vanzelf, ongedwongen, zo achteraf bekeken.

Om stoom af te blazen trokken een paar dappere strijders nog even het nachtleven in.

Naar Huis

De vogels waren nog net aan het fluiten toen om 07:30u de bus klaar stond voor vertrek naar Alicante. De turbulentie in het Nederlandse luchtruim deed de medailles rinkelen (bijna alle kids hadden hun nek volgehangen). Met vermoeide, maar voldane koppen vertrekken we naar huis. We worden onthaald door een gure wind.

Voor sommigen een eerste buitenlandse toernooi-ervaring, voor iedereen een prachtige herinnering die ons nog lang zal heugen. Plannen voor nieuwe avonturen begonnen zich al af te tekenen op Spaanse bodem. Maar voor nu vooral bijkomen, reflecteren en vol energie op naar het volgende toernooi. Veel dank voor deze mooie tijd iedereen! – Jair Stenhuijs

Resultaten

Tuls

Goud:

• Marina
• Boyd
• Naut
• Cheyenne

Zilver:

• Daniek
• Stanley
• Jazzlynn

Brons:

• Jackie
• Martijn
• Myrthe
• Kriz
• Bibi

Team Tuls

Goud:

• Kriz/Bibi/Daniek

Zilver:

• Cheyenne/Melanie/Stanley

Brons:

• Rens/Mats/Boyd/Timothy
• Naut/Martijn/Gideon/Jazzlynn

Pre-Arranged Sparring

Goud:

• Jazzlyn/Naut
• Daniek/Melanie

Zilver:

• Rens/Mats
• Stanley/Cheyenne

Brons:

• Gideon/Martijn
• Kriz/Bibi

Sparring

Goud:

• Martijn
• Boyd
• Myrthe
• Mats
• Jackie
• Jazzlynn
• Naut
• Kriz
• Melanie
• Cheyenne
• Gideon
• Stanley

Zilver:

• Marina
• Timothy
• Daniek

Brons:

• Sinelizwi

Overall Sparring

Goud:

• Mats
• Myrthe

Zilver:

• Timothy

Brons:

• Boyd

Special Techniques

Goud:

• Stanley

Zilver:

• Cheyenne
• Gideon
• Daniek

Brons:

• Melanie

Foto’s Copa Benidorm 2019

Volledige fotoalbum op de Facebookpagina van Team Carvalho Sports!